Kush eshte kurioz/e ta lexoj se si u njoha un me ate, gjithcka e ka shkruaj ajo.
A******A TE PERSHENDES E TE THEM QE TE DUA SUM SHUM.
Ishte nje nga ato dite kur vetmia mbushte hapesirat boshe te dhomes sime dhe ulej prane meje tme tregonte se te gjithe me ishin larguar dhe askush nuk kishte nevoje me per mua..,ate dite humba shpresen per te qeshur serish..Por rastesia,me beri te njoh dike,,,dike jo si gjithe te tjeret..dike teper te vecante....si pershtypje te pare,nuk mund te them se mora maksimumin..ne fakt krijova pershtypjen e gabuar..nje djale mendjemadh,ne vend te atij njeriu te thjeshte,e te zgjuar qe une njoh sot.
Ai me dukej teper arrogant nga menyra e te folurit,,perseri gabova....filluam njohjen tone duke u zene e duke u kapur pas fjalve pa asnje lidhje...me pas vazhduam te flisnim per disa kohe derisa po kuptoja se ky djale po zgjonte tek une nje interes te vecante...fjalet e tij ishin te menduara mire dhe me nje teresi vlerash ne vetvete..fillova ta kisha te pamundur pritjen e sms-ve te tij...ai me ndihmonte per cdo gje qe i kerkoja..kjo gje me jepte te kuptoja se ai gjithashtu me kishte qef.pastaj shaja veten. Mendoja se ai e bente thjesht nga fakti se kishte nje zemer t mire dhe se do te ndihmonte kedo qe do ti kerkonte ndihme...asnje shenje nuk mund ta merrja si te mireqen se ai mund te ndjente dicka,derisa bisedat tona u bene aq te shpeshta e ne shkembyem numrat e tel.:-D..me ne fund te dy e kuptuam se e kishim qef njeri tjetrin..ishte pragu i krishtlindjeve dhe une duhej te shkoja ne greqi per pushime..do ishim 10 dite larg e sesi me dukej,pavaresisht se ende nuk ishim takuar per her te pare..mundesite e mia per te folur me te ato 10 dite ishin jashtzakonisht te pakta..pas 4 ditesh ne gr une shkova te kumbarat dhe nga tel i kumbares formoj numrin e tij dhe zemra po me rrihte fort derisa ti degjoja zerin..pas folem une isha ne kulmin e lumturise...diten e pare te vitit,me 1 janar ishte i pari njeri qe me kujtoi sepse pa hapur syte ende,shoh qe ai me kishte cuar zile tek nr im grek..:-D..pas disa ditesh kthehem ne tirane dhe si zakonisht une flisja me te ne tel ne fb..por ende nuk kishim vendosur per takimin e pare...nje dite une kisha shkuar tek dentistja dhe ndersa po flisnim me sms u zume,perseri per budallalleqe..por pasi dola nga dentisja dhe ai po dilte nga puna,aty per aty vendosem te takoheshim.:-D..vendi i takimit ishte atje ku une para disa ditesh kisha lene nje shenim mbi beton qe ta lexonte ai kur te kalonte..por ai me tha se do ta lexonte kur te isha dhe une aty,dhe ne fakt ashtu ndodhi..Takimi i pare u shoqerua me padurim,kureshtje,ankth,lumturi,e plot emocione te perziera qe asnjeri prej nesh nuk dinte ti jepte shpjegim asaj vorbulle emocionesh deri ne castin kur shtrenguam duart per te paren here dhe puthjen e lehte ne faqe qe i dhame njeri-tjetrit..Jasht ishte erresuar dhe dritat e kryeqytetit ndriconin rruget qe gumezhinin nga zerat e hapat e njerzve qe shkonin e vinin..keto detaje i vura re pak para se te takoja ate...kur e kisha perball,ndryshoi gjithcka,,rruget sikur u zbrazen,degjohenin vetem hapat tane dhe frymarrjet tona qe dukej se percillnin emocionet e takimit te pare..lexuam mbishkrimin qe kisha lene une pak dite me pare..ndoshta beme sikur e lexuam sepse jam e sigurt qe nuk e kishim mendjen aty..pasi i buzeqeshem pak me ndrojtje njeri tjetrit,nisem te ecnim..Ai me shoqeroi per ne shtepi.ecem ne kemb edhe pse ishte nje rruge disi e gjate..filluam te flisnim per gjerat e zakonshme dhe gjeja me e bukur ishte se ne pak caste u ndjem rehat nen shoqerin e njeri tjetrit...me dukej e pabesueshme qe e kisha prane dhe pse me vinte cudi qe e takova ne darke sepse une nuk dilja shpesh naten.Vetem ne raste kur isha e shoqeruar nga pjestaret e familjes...gjithcka po shkonte mire..derisa po afrohej casti per tu ndare...u ndjem pak ne siklet dhe i dhame njeri tjetrit nje puthje te lehte ne faqe e nga turpi nxituam te largohenim ndoshta harruam ti thonim naten e mire njeri tjetrit.:-D..turpi na zuri ndoshta nga fakti se nk dinim se c'mendim kishte krijuar njeri per tjetrin...u larguam dhe sapo hyra ne shtepi,nje buzeqeshje me kishte ngrire ne fytyre.Motra sapo me pa filloi te qeshte.-he si shkoi?-me tha, Nuk mbaj mend nese i ktheva pergjigje,pas gjith atij hutimi..mbaj mend qe shkova ne dhomen time dhe fillova te rikujtoja castet qe kalova me te pak me pare...ndjeja stomakun bosh nga gjith ajo perziere emocionesh qe nuk i kisha ndjere ndonje here ne jete..Une per here te pare krijova besim tek nje djale,e lash veten ne duart e instiktit sepse dicka brenda meje me thoshte se ai ishte i duhuri..une per te paren here e lash veten te terhiqesha nga momenti dhe per te paren here ndjeva rrahjet e zemres qe dukej sikur ritmikisht shqiptonin emrin e tij..ishte hera e pare qe mendja me rrinte vetem ne nje vend.dhe hera e pare qe ndjeja se nuk isha vetem.E deri diku kisha frike te pranoja se ishte hera e pare qe me dukej se po bija ne dashuri..nuk doja ta pranoja...nuk e di pse...Erdhi radha e takimit te dyte,,perseri ishte mbremje...ne sikur u cliruam pak nga emocionet dhe diku nga mezi i rruges u kapem perdore..dukej si nje veprim feminor por te dy e miratuam ne heshtje ate veprim..per nje cast mu duk vetja e vogel me dukej sikur tashme isha e mbrojtur e askush sdo me bente keq..Ai me mbante doren dhe ecnim prane njeri-tjetrit,e ndonjeher kur fjalet na mbaronin shikonim njeri-tjetrin ne sy e buzeqeshnim..ai me bente te kuptoja se do te qendronte gjithmon prane meje..e vetmja gje qe me bente te hutohesha ishte kur ktheja syte nga ai dhe vija re se dhe ai kishte qene duke me pare.:-D.kesaj here po ecnim ngadal pa u nxituar.perpara se te shkonim per ne shtepi ne u ulem ne nje park ne qender dhe aty pothuajse nuk folem fare por rrinim duke pare njeri tjetrit..heshtjen e theu dridhja e telefonit tim,ishte babi im i cili donte te dinte se ku isha..u pergjigja dhe kuptohej qe me pas duhej te nisesha per ne shtepi..u afruam tek lagja ime e cila ishte pak e erret dhe ne momentin qe do ndaheshim ai mu afrua pak dhe une mendova se do me perqafonte por papritur ndjeva nje puthje te shpejt ne buze dhe u hutova..pas asaj dhe nje tjeter pak me e gjate.kesaj here e aprovova dhe une me nje gjest miratues..u ndame dhe sapo arrita ne shtepi me dukej se me kishte marre koka ere..nuk e kisha fare mendjen ne vend..as darke nuk hengra ate nate..u mbylla ne dhomen time dhe po perpiqesha ti mbushja mendjen vetes se nuk po fantazoja e se ishte gjithcka e ver8...une e ndjeja se po filloja nje kapitull te ri te jetes sime.ndoshta me i bukuri nga te gjithe...me dukej se tani isha ver8 e rritur dhe kuptova se te dashurosh e te ndjehesh e dashuruar esht ndjenja me e bukur qe ka trasheguar njerzimi..dhe ja ku jam sot,me e lumtur se kurre sepse, kam perkrah nje djale teper special,te zgjuar,te kujdesshem,te dashur,te lezecem,e me shume cilesi te tjera te mira,qe me kan bere ta dua cdo dite e me shume..Ai arrin tme kuptoj mendimet qofte pa i thene asnje fjale..ai me njeh mire,e di se cfare mendoj,ndaj me jep te drejte aty ku kam dhe me korigjon aty ku e kam gabim por ne te dyja rastet perdor nje emblsi te vecante per tme thene ate qe mendon...
Takimet tona beheshin gjithmon e me te bukura e me te gjata..dhe puthjet ishin me te bukura sepse tashme Turpi nuk kishte me vend tek dy persona qe duhen shume..e ndjeja gjithmon e me prane...E bukura e takimeve tona ishte se per cudi qellonte ose dite e marte ose e premte.:-D..Flasim gjate me njeri tjetrin por ai asnjeher nuk me ka shperqendruar nga mesimet,perkundrazi me motivon te eci perpara e te behem me e mira..Me gjendet gjithmon prane dhe me tregon qe me do shume ashtu si une ate...Shen valentini po afron dhe ne do ta festojme bashke,eshte hera e pare qe e festoj dhe jam shume e lumtur qe jam me te.
Si ky shen valentin do te kemi dhe dhjetra te tjere...sepse asgje sdo na ndaje..Historia jone do te mbetet e pavdekshme e ndoshta do lexohet me kenaqesi nga brezat qe do vijne,,e ku i dihet ndoshta do jemi nje shembull per ta.:-D,,,Te duash nuk esht turp sepse esht e vetmja ndjenje qe ka zbutur dhe zemrat e egersirave..eshte ndjenja me e paster qe te ben te nxjeresh ne pah anen me te mire te vetvetes,,,,Une jam e lumtur qe jam e dashuruar me nje njeri fantastik,,me nje njeri qe me ben te kuptoj qe jeta esht eshte e bukur kur ka dashuri dhe kur fal dashuri.
Sebastjan doja te te thoja dicka: Jam e lumtur qe te kam njohur,por me e lumtur akoma jam qe jemi bashk dhe me ke bere te kuptoj shume gjera..Dije se kam shum nevoje per ty ne jeten time dhe se Te dua shume.
A******A TE PERSHENDES E TE THEM QE TE DUA SUM SHUM.
Ishte nje nga ato dite kur vetmia mbushte hapesirat boshe te dhomes sime dhe ulej prane meje tme tregonte se te gjithe me ishin larguar dhe askush nuk kishte nevoje me per mua..,ate dite humba shpresen per te qeshur serish..Por rastesia,me beri te njoh dike,,,dike jo si gjithe te tjeret..dike teper te vecante....si pershtypje te pare,nuk mund te them se mora maksimumin..ne fakt krijova pershtypjen e gabuar..nje djale mendjemadh,ne vend te atij njeriu te thjeshte,e te zgjuar qe une njoh sot.
Ai me dukej teper arrogant nga menyra e te folurit,,perseri gabova....filluam njohjen tone duke u zene e duke u kapur pas fjalve pa asnje lidhje...me pas vazhduam te flisnim per disa kohe derisa po kuptoja se ky djale po zgjonte tek une nje interes te vecante...fjalet e tij ishin te menduara mire dhe me nje teresi vlerash ne vetvete..fillova ta kisha te pamundur pritjen e sms-ve te tij...ai me ndihmonte per cdo gje qe i kerkoja..kjo gje me jepte te kuptoja se ai gjithashtu me kishte qef.pastaj shaja veten. Mendoja se ai e bente thjesht nga fakti se kishte nje zemer t mire dhe se do te ndihmonte kedo qe do ti kerkonte ndihme...asnje shenje nuk mund ta merrja si te mireqen se ai mund te ndjente dicka,derisa bisedat tona u bene aq te shpeshta e ne shkembyem numrat e tel.:-D..me ne fund te dy e kuptuam se e kishim qef njeri tjetrin..ishte pragu i krishtlindjeve dhe une duhej te shkoja ne greqi per pushime..do ishim 10 dite larg e sesi me dukej,pavaresisht se ende nuk ishim takuar per her te pare..mundesite e mia per te folur me te ato 10 dite ishin jashtzakonisht te pakta..pas 4 ditesh ne gr une shkova te kumbarat dhe nga tel i kumbares formoj numrin e tij dhe zemra po me rrihte fort derisa ti degjoja zerin..pas folem une isha ne kulmin e lumturise...diten e pare te vitit,me 1 janar ishte i pari njeri qe me kujtoi sepse pa hapur syte ende,shoh qe ai me kishte cuar zile tek nr im grek..:-D..pas disa ditesh kthehem ne tirane dhe si zakonisht une flisja me te ne tel ne fb..por ende nuk kishim vendosur per takimin e pare...nje dite une kisha shkuar tek dentistja dhe ndersa po flisnim me sms u zume,perseri per budallalleqe..por pasi dola nga dentisja dhe ai po dilte nga puna,aty per aty vendosem te takoheshim.:-D..vendi i takimit ishte atje ku une para disa ditesh kisha lene nje shenim mbi beton qe ta lexonte ai kur te kalonte..por ai me tha se do ta lexonte kur te isha dhe une aty,dhe ne fakt ashtu ndodhi..Takimi i pare u shoqerua me padurim,kureshtje,ankth,lumturi,e plot emocione te perziera qe asnjeri prej nesh nuk dinte ti jepte shpjegim asaj vorbulle emocionesh deri ne castin kur shtrenguam duart per te paren here dhe puthjen e lehte ne faqe qe i dhame njeri-tjetrit..Jasht ishte erresuar dhe dritat e kryeqytetit ndriconin rruget qe gumezhinin nga zerat e hapat e njerzve qe shkonin e vinin..keto detaje i vura re pak para se te takoja ate...kur e kisha perball,ndryshoi gjithcka,,rruget sikur u zbrazen,degjohenin vetem hapat tane dhe frymarrjet tona qe dukej se percillnin emocionet e takimit te pare..lexuam mbishkrimin qe kisha lene une pak dite me pare..ndoshta beme sikur e lexuam sepse jam e sigurt qe nuk e kishim mendjen aty..pasi i buzeqeshem pak me ndrojtje njeri tjetrit,nisem te ecnim..Ai me shoqeroi per ne shtepi.ecem ne kemb edhe pse ishte nje rruge disi e gjate..filluam te flisnim per gjerat e zakonshme dhe gjeja me e bukur ishte se ne pak caste u ndjem rehat nen shoqerin e njeri tjetrit...me dukej e pabesueshme qe e kisha prane dhe pse me vinte cudi qe e takova ne darke sepse une nuk dilja shpesh naten.Vetem ne raste kur isha e shoqeruar nga pjestaret e familjes...gjithcka po shkonte mire..derisa po afrohej casti per tu ndare...u ndjem pak ne siklet dhe i dhame njeri tjetrit nje puthje te lehte ne faqe e nga turpi nxituam te largohenim ndoshta harruam ti thonim naten e mire njeri tjetrit.:-D..turpi na zuri ndoshta nga fakti se nk dinim se c'mendim kishte krijuar njeri per tjetrin...u larguam dhe sapo hyra ne shtepi,nje buzeqeshje me kishte ngrire ne fytyre.Motra sapo me pa filloi te qeshte.-he si shkoi?-me tha, Nuk mbaj mend nese i ktheva pergjigje,pas gjith atij hutimi..mbaj mend qe shkova ne dhomen time dhe fillova te rikujtoja castet qe kalova me te pak me pare...ndjeja stomakun bosh nga gjith ajo perziere emocionesh qe nuk i kisha ndjere ndonje here ne jete..Une per here te pare krijova besim tek nje djale,e lash veten ne duart e instiktit sepse dicka brenda meje me thoshte se ai ishte i duhuri..une per te paren here e lash veten te terhiqesha nga momenti dhe per te paren here ndjeva rrahjet e zemres qe dukej sikur ritmikisht shqiptonin emrin e tij..ishte hera e pare qe mendja me rrinte vetem ne nje vend.dhe hera e pare qe ndjeja se nuk isha vetem.E deri diku kisha frike te pranoja se ishte hera e pare qe me dukej se po bija ne dashuri..nuk doja ta pranoja...nuk e di pse...Erdhi radha e takimit te dyte,,perseri ishte mbremje...ne sikur u cliruam pak nga emocionet dhe diku nga mezi i rruges u kapem perdore..dukej si nje veprim feminor por te dy e miratuam ne heshtje ate veprim..per nje cast mu duk vetja e vogel me dukej sikur tashme isha e mbrojtur e askush sdo me bente keq..Ai me mbante doren dhe ecnim prane njeri-tjetrit,e ndonjeher kur fjalet na mbaronin shikonim njeri-tjetrin ne sy e buzeqeshnim..ai me bente te kuptoja se do te qendronte gjithmon prane meje..e vetmja gje qe me bente te hutohesha ishte kur ktheja syte nga ai dhe vija re se dhe ai kishte qene duke me pare.:-D.kesaj here po ecnim ngadal pa u nxituar.perpara se te shkonim per ne shtepi ne u ulem ne nje park ne qender dhe aty pothuajse nuk folem fare por rrinim duke pare njeri tjetrit..heshtjen e theu dridhja e telefonit tim,ishte babi im i cili donte te dinte se ku isha..u pergjigja dhe kuptohej qe me pas duhej te nisesha per ne shtepi..u afruam tek lagja ime e cila ishte pak e erret dhe ne momentin qe do ndaheshim ai mu afrua pak dhe une mendova se do me perqafonte por papritur ndjeva nje puthje te shpejt ne buze dhe u hutova..pas asaj dhe nje tjeter pak me e gjate.kesaj here e aprovova dhe une me nje gjest miratues..u ndame dhe sapo arrita ne shtepi me dukej se me kishte marre koka ere..nuk e kisha fare mendjen ne vend..as darke nuk hengra ate nate..u mbylla ne dhomen time dhe po perpiqesha ti mbushja mendjen vetes se nuk po fantazoja e se ishte gjithcka e ver8...une e ndjeja se po filloja nje kapitull te ri te jetes sime.ndoshta me i bukuri nga te gjithe...me dukej se tani isha ver8 e rritur dhe kuptova se te dashurosh e te ndjehesh e dashuruar esht ndjenja me e bukur qe ka trasheguar njerzimi..dhe ja ku jam sot,me e lumtur se kurre sepse, kam perkrah nje djale teper special,te zgjuar,te kujdesshem,te dashur,te lezecem,e me shume cilesi te tjera te mira,qe me kan bere ta dua cdo dite e me shume..Ai arrin tme kuptoj mendimet qofte pa i thene asnje fjale..ai me njeh mire,e di se cfare mendoj,ndaj me jep te drejte aty ku kam dhe me korigjon aty ku e kam gabim por ne te dyja rastet perdor nje emblsi te vecante per tme thene ate qe mendon...
Takimet tona beheshin gjithmon e me te bukura e me te gjata..dhe puthjet ishin me te bukura sepse tashme Turpi nuk kishte me vend tek dy persona qe duhen shume..e ndjeja gjithmon e me prane...E bukura e takimeve tona ishte se per cudi qellonte ose dite e marte ose e premte.:-D..Flasim gjate me njeri tjetrin por ai asnjeher nuk me ka shperqendruar nga mesimet,perkundrazi me motivon te eci perpara e te behem me e mira..Me gjendet gjithmon prane dhe me tregon qe me do shume ashtu si une ate...Shen valentini po afron dhe ne do ta festojme bashke,eshte hera e pare qe e festoj dhe jam shume e lumtur qe jam me te.
Si ky shen valentin do te kemi dhe dhjetra te tjere...sepse asgje sdo na ndaje..Historia jone do te mbetet e pavdekshme e ndoshta do lexohet me kenaqesi nga brezat qe do vijne,,e ku i dihet ndoshta do jemi nje shembull per ta.:-D,,,Te duash nuk esht turp sepse esht e vetmja ndjenje qe ka zbutur dhe zemrat e egersirave..eshte ndjenja me e paster qe te ben te nxjeresh ne pah anen me te mire te vetvetes,,,,Une jam e lumtur qe jam e dashuruar me nje njeri fantastik,,me nje njeri qe me ben te kuptoj qe jeta esht eshte e bukur kur ka dashuri dhe kur fal dashuri.
Sebastjan doja te te thoja dicka: Jam e lumtur qe te kam njohur,por me e lumtur akoma jam qe jemi bashk dhe me ke bere te kuptoj shume gjera..Dije se kam shum nevoje per ty ne jeten time dhe se Te dua shume.
